آشنایی کامل با دررفتگی مفصل ران

دررفتگی شدید برای مفاصل ران پا

این بررسی اجمالی آسیب‌های ناخواسته و ضربه‌ای ناشی از دررفتگی لگن را مورد بحث قرار می‌دهد. برای اطلاعات در مورد جابجایی رشدی لگن در کودکان و نوجوانان، به دیسپلازی هیپ مراجعه کنید. برای اطلاعات در مورد تکنیک جراحی اصلاحی دررفتگی مفصل ران، به دررفتگی مفصل ران مراجعه کنید. دررفتگی تروماتیک لگن زمانی است که توپ مفصل ران از حفره بیرون رانده می شود. این آسیب معمولاً در هنگام برخورد خودکار یا سقوط شدید، محل کار یا آسیب های ورزشی رخ می دهد، به ویژه آسیب هایی که منجر به شکستگی پا یا لگن می شوند. دررفتگی لگن می‌تواند منجر به مشکلات ناتوان‌کننده جدی طولانی‌مدت شود، به‌ویژه اگر در عرض چند ساعت پس از وقوع شدید باشد یا به‌اندازه کافی درمان نشود. اگر فردی ضربه شدیدی را تجربه کند که منجر به درد شدید لگن یا درد در کشاله ران، ساق پا یا حتی زانو شود، باید توسط متخصص ارتوپدی معاینه شود تا مشخص شود که آیا این مشکل وجود دارد یا خیر.

آناتومی مفصل ران

مفصل ران یک مفصل گوی و کاسه ای است. توپی که در بالای استخوان ران قرار دارد، سر استخوان ران نامیده می شود. حفره که استابولوم نامیده می شود، بخشی از لگن است. توپ در سوکت می چرخد و به پا اجازه می دهد به جلو، عقب و به پهلو حرکت کند. غضروف صاف توپ و سوکت به آنها کمک می کند تا با هم سر بخورند و مفصل را محکم کنند.

در اکثر دررفتگی های مفصل ران، سر استخوان ران با فشار از استابولوم به سمت عقب خارج می شود (دررفتگی خلفی). در موارد کمتر، توپ جابجا شده از لگن به سمت جلو رانده می شود (دررفتگی قدامی).

دررفتگی مفصل ران بسیار دردناک است و می تواند باعث پارگی یا کشیدگی در رگ های خونی مجاور، اعصاب، ماهیچه ها، رباط ها و سایر بافت های نرم شود. جدی‌ترین عوارض مرتبط با دررفتگی مفصل ران، نکروز عروقی (مرگ استخوان) و آسیب عصب سیاتیک است. عصب سیاتیک از قسمت تحتانی کمر تا بالای ران امتداد می یابد و سپس به اعصاب تیبیال و پرونئال مشترک تقسیم می شود که حرکت مچ پا و انگشتان پا را امکان پذیر می کند. آسیب قابل توجه به این اعصاب می تواند تحرک فرد را محدود کند، گاهی اوقات برای همیشه.

تشخیص

برای تشخیص دررفتگی لگن یا سایر منابع درد لگن، متخصص ارتوپد یک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد و تصویربرداری از مفصل ران را به شکل عکس‌برداری با اشعه ایکس، ام‌آر‌آی و/یا سی تی اسکن سفارش می‌دهد.

روش غیرجراحی:

معمولاً در حالی که بیمار تحت بیهوشی است، متخصص ارتوپد می‌تواند به سادگی با دست توپ را به سمت عقب هل دهد. با این حال، اگر تصویربرداری شکستگی یا آسیب قابل توجهی را به بافت‌های نرم، رگ‌های خونی یا اعصاب نشان دهد، ممکن است به جراحی ارتوپدی نیاز باشد.

 پس از تعویض کامل مفصل ران

دررفتگی لگن در افرادی که تعویض کامل مفصل ران (THR) انجام داده‌اند، در میان افراد سالمی که از احتیاط‌های ارائه شده توسط جراح ارتوپد و فیزیوتراپیست خود پیروی می‌کنند، نسبتاً نادر است. اما نرخ بالاتری از دررفتگی در برخی از بیماران تعویض مفصل ران رخ می‌دهد: افراد مسن، آنهایی که دارای ناتوانی‌های جسمی دیگر هستند، افرادی که پس از شکستگی لگن یا بعد از سایر جراحی‌های لگن دچار THR شده‌اند، و در افرادی که قبل از انجام THR یک یا چند دررفتگی مفصل ران داشته‌اند. (برای مثال، اگر عضلات و رباط‌های اطراف لگن به دلیل دررفتگی قبلی دچار اختلال شده و در نتیجه ضعیف شده باشند). اگر بیمار پس از THR دچار دررفتگی های متعدد شود، معمولاً کاندیدای مناسبی برای جراحی بازبینی لگن است.