پارگی تاندون بازو در بدن سازان

پارگی تاندون دوسر انتهایی

پارگی تاندون دوسر انتهایی آسیبی است که در چند سال اخیر با افزایش فراوانی رخ داده است. در بدن سازان رایج است. پارگی کامل به خودی خود بهبود نمی یابد و ممکن است منجر به نقص های عملکردی و زیبایی شود. با توانبخشی خوب ممکن است بر برخی از ضعف های ناشی از آسیب غلبه کنید، اما برای بازگرداندن کانتور طبیعی عضله دوسر بازو و به دست آوردن حداکثر قدرت، جراحی لازم است. پارگی تاندون دوسر انتهایی یک آسیب شایع در بین بدنسازان است. به نظر می رسد در سال های اخیر فراوانی آن افزایش یافته است. عضله دوسر عضله جالبی است که به وسیله تاندون های دو طرف عضله به سطوح استخوانی می چسبد. ممکن است تاندون دوسر بازویی از قسمت فوقانی پاره شود. این یک پارگی تاندون دوسر پروگزیمال است و عموماً در افراد مسن‌تر که دارای تاندون دژنراتیو هستند رخ می‌دهد. این وضعیت در اینجا بیشتر مورد بحث قرار نخواهد گرفت و تمرکز روی روی پارگی عضله دوسر که مربوط به اتصال پایین به استخوان در ساعد (رادیوس) است می باشد. انقباض عضله دوسر بازو باعث دو حرکت ساعد می شود. واضح ترین حالت خم شدن در آرنج است. حرکت مهم دیگر سوپینیشن است. این حرکت چرخشی ساعد است که در آن دست به حالت کف دست می چرخد، مانند زمانی که فرد یک کاسه سوپ را در دست گرفته است.

علت پارگی تاندون دوسر دیستال چیست؟

پارگی تاندون دوسر انتهایی معمولاً به دلیل تروما در یک فرد جوان و فعال رخ می دهد.

این یک آسیب شایع در بدنسازانی است که وزنه های بسیار سنگین بلند می کنند. همچنین ممکن است در افرادی که به ورزشگاه می روند و در افرادی که مشغول فعالیت های دیگر هستند نیز رخ دهد.به نقل از بیماران که تعریف می‌کردند که در حالی که سعی می‌کردند جلوی لغزش قایق کوچک از روی سقف ماشینش را بگیرد، دچار جراحت شد. بیمار دیگر یک صخره نورد بود که در حین صعود در حالی که با یک دست خود از صخره آویزان بود، آسیب دید. مکانیسم رایج آسیب این است که در حالی که عضله دوسر به شدت منقبض می‌شود، ساعد بازو به صورت اجباری کشیده می‌شود. گرچه به آن جراحت، پارگی گفته می شود، اما بیرون زدگی است. این بدان معنی است که تاندون در محل اتصال خود از استخوان جدا می شود. نتیجه این است که کل طول تاندون معمولا دست نخورده است و می توان آن را دوباره به استخوان وصل کرد.

پارگی تاندون دوسر دیستال چگونه تشخیص داده می شود؟

در بسیاری از موارد آسیب آشکار است، و فرد به شما خواهد گفت که “احساس کرده است که تاندون دوسر بازو رفته است”. اغلب در قسمت داخلی آرنج کبودی وجود دارد و ضعف همراه با خم شدن و خوابیدن به خصوص در برابر مقاومت وجود دارد. “تست هوک” ممکن است مثبت باشد. در این آزمایش، معاینه کننده سعی می کند با انگشت اشاره خود از کنار آرنج زیر تاندون دوسر بازو را قلاب کند. در صورت پارگی کامل تاندون دوسر بازو ممکن است معاینه کننده نتواند این کار را انجام دهد. یکی دیگر از علائمی که باید به آن توجه کرد، «بدشکلی پوپی» است. با پارگی تاندون عضله دوسر، زمانی که فرد سعی می‌کند بازو را خم کند، عضله دوسر به شکل یک توپ در می‌آید و باعث تغییر شکل ظاهری زیبایی می‌شود که شبیه به ظاهر عضله دوسر بازوی پاپی است. اغلب سابقه احساس “پرک” در آرنج همراه با یک معاینه بالینی دقیق تمام چیزی است که برای تشخیص پارگی تاندون دوسر دیستال لازم است. در صورت وجود هر گونه شک، ممکن است سونوگرافی یا اسکن MRI انجام شود.

گزینه های درمانی برای پارگی تاندون دوسر دیستال چیست؟

پارگی کامل تاندون دوسر بازویی دیستال معمولاً به استخوان بهبود نمی یابد. با گذشت زمان تاندون ممکن است کوتاه شده و تحلیل رود. دو گزینه درمانی وجود دارد. یک گزینه این است که هیچ کاری انجام ندهید و گزینه دوم این است که تاندون را با جراحی ترمیم کنید. ماهیچه های دیگری در اندام فوقانی وجود دارند که می توانند عملکرد خم شدن و خوابیدن را بر عهده بگیرند. با فیزیوتراپی و یک برنامه تقویتی و توانبخشی خوب، ممکن است این نقایص تا حدی در افرادی که تصمیم به جراحی ندارند برطرف شود. با این حال، معمولاً درجاتی از ضعف باقیمانده در بازو وجود دارد. این ممکن است توسط برخی از بیماران قابل توجه نباشد، اما ممکن است در برخی دیگر که به قدرت کامل سوپینیشن متکی هستند (مانند استفاده از پیچ گوشتی، چرخاندن دستگیره در) آسیب قابل توجهی ایجاد کند.

جراحی برای کسانی که به حداکثر بازیابی قدرت و عملکرد در بازو نیاز دارند و برای کسانی که مایل به بازیابی زیبایی هستند توصیه می شود. یکی از مهمترین عوامل این است که در صورت انتخاب جراحی باید در اسرع وقت انجام شود. جراحی زودهنگام با بهترین نتایج همراه است. این روش نیازی به انجام اورژانسی ندارد بلکه باید در دو هفته اول انجام شود. پس از شش هفته ممکن است ترمیم امکان پذیر نباشد زیرا تاندون شروع به کوتاه شدن و تحلیل رفتن می کند.

تلاش برای تعمیر پس از شش هفته میزان خرابی بالایی دارد.

جراحی برای پارگی تاندون دوسر دیستال شامل چه مواردی است؟
جراحی ممکن است به صورت سرپایی انجام شود، به این معنی که مجبور نیستید شب را در بیمارستان بگذرانید. این روش شامل ایجاد یک برش کوچک در انتهای فوقانی ساعد است که از طریق آن می توان انتهای تاندون دوسر بازو را بازیابی کرد (یک روش برش). به‌طور غیرمعمول، تاندون به شکل توپ کوچکی می‌پیچد یا کمی جمع می‌شود، در این صورت باید از طریق یک برش جداگانه بالاتر از انتهای پایین بازو بازیابی شود (روش دو برش). تکنیک های مختلفی برای تثبیت تاندون به استخوان وجود دارد. یک تکنیک شامل استفاده از یک پیچ تداخلی برای محکم کردن تاندون در استخوان است. تکنیک ترجیحی من تکنیک تعلیق است. پس از بازیابی تاندون، یک دکمه فلزی کوچک با بخیه های محکم و غیر قابل حل به انتهای آن دوخته می شود. یک سوراخ کوچک از طریق استخوان در جایی که تاندون کشیده شده است ایجاد می شود. سطح استخوان اطراف کمی زبر می شود تا ترمیم تاندون به استخوان را تشویق کند. سپس دکمه فلزی متصل به انتهای تاندون از طریق سوراخ مته به طرف دیگر استخوان کشیده می شود و سپس برگردانده می شود تا تاندون به طور ایمن به نقطه استخوانی چسبندگی آن متصل شود. اشعه ایکس حین عمل از دکمه فلزی برگردانده شده که تاندون دوسر بازو را از طریق سوراخ حفر شده در شعاع گیر می کند. بعد از عمل معمولاً بازو به مدت یک یا دو هفته بی حرکت می شود و برای چهار هفته دیگر از بند استفاده می شود. پس از آن فرد ممکن است شروع به استفاده از بازو به طور معمول کند، اما بلند کردن هر وزنه ای برای حداقل 4 تا 6 ماه ممنوع است.

آیا خطراتی در ارتباط با جراحی وجود دارد؟

جراحی به طور کلی موفقیت آمیز است اما بدون خطرات بالقوه نیست. مناطق اصلی نگرانی آسیب به عروق خونی و اعصاب در ناحیه اطراف است. شاخه ای از عصب رادیال نزدیک میدان عمل است و آسیب به این عصب ممکن است منجر به ضعف یا حتی فلج اکستنشن مچ شود. خوشبختانه، این معمولا اتفاق نمی افتد. خطر کوچکی برای شکستگی وجود دارد، اما باز هم این بسیار نادر است. اگر ترمیم با شکست مواجه شود، معمولاً به دلیل تاخیر در درمان است.