مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری مزمن است که سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) را تحت تأثیر قرار می دهد. ام اس زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی به رشته های عصبی و غلاف میلین (ماده ای چرب که رشته های عصبی سالم را احاطه یا عایق می کند) در مغز، حمله می کند. این حمله باعث التهاب می شود که فرآیندهای سلول عصبی و میلین را از بین می برد و پیام های الکتریکی را در مغز تغییر می دهد.
ام اس غیرقابل پیش بینی است و هر بیمار را به طور متفاوتی تحت تاثیر قرار می دهد همچنین برخی از افراد ممکن است به طور خفیف تحت تاثیر قرار گیرند، در حالی که برخی دیگر ممکن است توانایی خود را در نوشتن، صحبت کردن یا راه رفتن از دست بدهند. چندین نمونه مولتیپل اسکلروزیس وجود دارد که شرح داده شده است:
مولتیپل اسکلروزیس عود کننده و فروکش کننده (MS)
در زمان تشخيص، 90 درصد بيماران ،دوره عود كننده را خواهند داشت. این شکل از مولتیپل اسکلروزیس با شروع علائم عصبی در طی چند ساعت تا چند روز مشخص می شود. علائم رایج عود ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- خستگی
- بی حسی
- مور مور
- تاری دید، دوبینی یا از دست دادن بینایی
- راه رفتن ناپایدار
- ضعف
این علائم معمولاً برای روزها یا هفته ها باقی می مانند و سپس به طور جزئی یا کامل خود به خود یا با درمان ناپدید می شوند. ممکن است بیماران برای هفته‌ها، ماه‌ها یا حتی سال‌ها بدون علائم باقی بمانند (به عنوان بهبودی شناخته می‌شود ). بدون درمان، اکثر افراد مبتلا به ام اس علائم بیماری را تجربه می کنند که به تدریج در طول زمان بدتر می شوند (معروف به عود کننده ).
مولتیپل اسکلروزیس پیشرونده ثانویه (MS)
اگر وضعیت عود کننده- فروکش کننده به نقطه ای تغییر کند که هیچ عود و بهبودی قابل تشخیصی وجود نداشته باشد. سیر بیماری به ام اس پیشرونده ثانویه تبدیل شده است . همه کسانی که مبتلا به ام اس پیشرونده ثانویه بودند، بیماری را با یک دوره بیماری عود کننده- فروکش کننده شروع کردند. در ام اس پیشرونده ثانویه، علائم بدون هیچ بهبودی تجمع یافته و بدتر می شوند.
ممکن است دوره‌هایی وجود داشته باشد که علائم پایدار باشد، اما بیماری در طول زمان بدتر می‌شود. اغلب یک فرد هنگام مقایسه عملکرد فعلی با عملکرد گذشته، تغییر در توانایی های خود را توصیف می کند، اما بدون شناسایی قسمتی که منجر به بدتر شدن آن شده است. گاهی اوقات، پس از شروع MS پیشرونده ثانویه، ممکن است فرد دچار عود شود. سپس این دوره به عنوان MS پیشرونده ثانویه همراه با عود در نظر گرفته می شود.
مولتیپل اسکلروز اولیه پیشرونده (MS)
حدود 10 تا 15 درصد از بیماران از شروع بیماری ام اس به تدریج حالشان بدتر می شود. به این بیماری ام اس پیشرونده اولیه می گویند. افراد مبتلا به ام اس پیشرونده اولیه ،تغییر تدریجی در تحرک را توصیف می کنند. اغلب راه رفتن، در طول زمان.
آنها اغلب سنگینی و سفتی در اندام تحتانی را توصیف می کنند. افراد مبتلا به ام اس پیشرونده اولیه تقریباً هرگز تشدید (عود) ندارند. اگر پس از ایجاد یک دوره پیشرونده اولیه، عود رخ دهد، این الگو به عنوان ام اس پیشرونده-عود کننده شناخته می شود .
مولتیپل اسکلروز خوش خیم (MS)
ام اس خوش خیم یک دوره خفیف است که در آن فرد پس از حدود 15 سال ،بیماری ام اس خفیف خواهد داشت. این نوع ام اس برای 5-10٪ از بیماران رخ می دهد.
هیچ راه خوبی برای پیش بینی اینکه کدام بیماران این دوره را دنبال خواهند کرد وجود ندارد. تنها راه تشخیص ام اس خوش خیم این است که فرد به مدت 15 سال بیماری ام اس داشته باشد و شواهدی مبنی بر بدتر شدن ، وجود نداشته باشد (هم از نظر توانایی عملکردی و هم همانطور که در MRI مشهود است). ام اس خوش خیم را نمی توان در زمان تشخیص یا حتی پس از چند سال پیش بینی کرد.
