عارضه سندرم تونل کارپال چیست؟

clinic clinic

درمان غیر جراحی انواع عارضه های ارتوپدی با تکنولوژی اسکن و پرینت سه بعدی برای اولین بار در کلینیک ما
  • عارضه سندروم تونل کارپال یک عارضه رایج است که در آن آرنج و مچ ها دچار بیحسی، درد و سوزش میشوند. این عارضه زمانی که عصب مدیان که یکی از عصب های اصلی دست می باشد در ناحیه مچ تحت فشار قرار بگیرد ایجاد میشود.
    در اغلب بیماران این عارضه به مرور زمان پیشرفت کرده و بدتر می شود به همین دلیل تشخیص و درمان زودهنگام بسیار مهم می باشد.
    اگر این عارضه زود تشخیص داده شود اغلب با پوشیدن اسپیلنت های مچ یا کم کردن فعالیت بهتر شده و درد نیز به مرور از بین میرود.
    این در حالی است که اگر فشار بر اثر مدیان ادامه پیدا کند و یا این عارضه دیر تشخیص داده شده و درمان آن نیز دیر شروع شود علائم و درد ها به مرور زمان بدتر و بدتر می شود.
    در این موارد گاهاً برای جلوگیری از آسیب بیشتر به عصب مدیان جراحی های اورژانسی صورت می گیرد.

    آناتومی

    تونل کارپال یک دالان کوتاه است که در ناحیه مچ قرار داشته و حدود یک اینچ عرض دارد.
    کف و اطراف این دالان را استخوان های کوچکی به نام استخوان های کارپال پر می کنند.
    سقف این دالان را باند های در هم تنیده سختی پوشانند که ترانسورس کارپال لیگامنت نام دارند.
    به دلیل اینکه بافت های سخت اطراف این دالان را پوشانده‌اند تونل کارپال فضای بسیار کمی برای کشیده شدن و تغییر سایز دارد.
    عصب مدیان یکی از مهمترین اعصاب دست میباشد. این عصب از گروهی از رشته های عصبی در گردن منشأ می گیرد.
    این رشته ها در قسمت آرنج به هم متصل شده و عصب واحدی به نام مدیان را تشکیل می دهند.
    عصب مدیان از قسمت آرنج و ساعد گذشته و از میان تونل کارپال عبور می کند به کف دست می رسد و باعث دریافت حس ها از انگشت شست، اشاره، سبابه و حلقه میگردد.
    این عصب همچنین حرکت‌های عضلات انگشت شست را کنترل می کند. نه تا از تاندون هایی که انگشت ها و شست را خم می کنند نیز از تونل کارپال عبور می کنند که به تاندون های فلکسور معروف اند.

    سندرم تونل کارپال چیست؟

    هرگاه تونل کارپال به هر دلیلی کوچک شود و یا بافت های اطراف تاندون ها متورم شوند عصب مدیان تحت فشار قرار گرفته کارتون ایجاد می شود.
    این بافتهای نرم اطراف تاندون ها سینوویوم نام دارند. سینوویوم ها با ترشح مواد لزج تاندون ها را روغن کاری می کنند تا خم کردن انگشتان به راحتی انجام شود.
    وقتی سینوویوم ها متورم شوند افزایش حجم داده فضای تونل کارپال را تنگ می کنند. و به مرور عصب مدیان را تحت فشار قرار می دهند این فشار غیر نرمال باعث ایجاد درد، سوزش بی حسی وضعف انگشتان دست می گردد.

    عارضه سندرم تونل کارپال

    علل ایجاد سندرم تونل کارپال

    در بیشتر موارد گروهی از دلایل باعث ایجاد این عارضه میگردند. تحقیقات نشان داده است که خانم ها و افراد مسن بیشتر در معرض این عارضه قرار دارند دلایل دیگر این عارضه عبارتند از:

    ارث

    به نظر می رسد ارث یکی از ریسک فاکتورهای مهم این عارضه باشد تونل کارپال ممکن است در بعضی از افراد به صورت ژنتیکی فضای کمتری داشته باشد گاهی نیست تغییرات ژنتیکی در ساختار استخوان های کارپال باعث کوچک شدن فضا برای عصب مدین میشوند. و ریسک ابتلا به این عرضه را بالا میبرند.

     

    استفاده مداوم و زیاد از دستها

    تکرار مکرر حرکتی خاص در دستها و مچ برای مدت طولانی موجب ایجاد ناراحتی در تاندون ها ایجاد تورم فشار بر عصب مدیان و ایجاد سندرم تونل کارپال میشود.

    پوزیشن مچ و دست

    انجام فعالیت هایی که نیاز به خم کردن مچ برای طولانی مدت دارند باعث ایجاد فشار بر عصب مدیان میشوند.

    حاملگی

    تغییرات هورمونی دوره حاملگی نیست می‌توانند موجب این عارضه گردند.

    دلایل متفرقه

    دلایل دیگری مثل دیابت روماتیسم مفصلی مشکلات تیروئید نیز دلایلی هستند که گاهاً با این عارضه مرتبط اند.

    علایم

    علائم این عارضه می تواند شامل موارد زیر باشد:

    * درد سوزش و بی حسی در انگشت شست و دو انگشت کناری
    * شوک ناگهانی تیر کشنده در مچ انگشت شست و دو انگشت کناری
    * درد تیر کشنده که میتواند در آرنج و شانه حس شود
    * ضعف در دست ها و انگشتان که میتواند پوشیدن لباس را برای بیمار سخت کند
    * افتادن نا خود آگاه اشیا از دست ها به دلیل ضعف و بیحسی

    در اغلب موارد علائم عارضه سندروم تونل کارپال به مرور و بدون آسیب خاصی آغاز می شوند. بیشتر بیماران از بین رفتن ناگهانی و گهگاهی علایم در ابتدای کار را نیز تجربه میکنند. اگرچه با پیشرفت این عارضه علائم بدتر شده و به صورت مداوم و در مدت طولانی بیمار را درگیر می کنند.
    علائم شبانه نیز بسیار شایع است چون اغلب بیماران در هنگام خوابیدن به روی مچ های خود می چرخند این علائم می تواند بیمار را از خواب بیدار کند. در هنگام روز علائم معمولا زمانی که یک جسم را برای مدت طولانی با مچ خم شده نگه می دارید مانند زمانی که از گوشی خود استفاده میکنید، رانندگی میکنید و یا کتاب میخوانید خود را نشان می‌دهند.

    اغلب بیماران متوجه می‌شوند که چرخاندن و حرکت دادن مچ علائم آنها را کمتر میکند.

    درمان

    در اغلب بیماران طی یک پروسه تدریجی علائم این عارضه بدون دخالت های درمانی بدتر و بدتر می شود. به همین دلیل تشخیص سریع این عارضه بسیار با اهمیت است. اگر این عارضه به موقع تشخیص داده شود به راحتی میتوان از پیشرفت آن جلوگیری کرد و بیمار به مرور به زندگی عادی خود برمیگردد.

    درمان های غیر جراحی

    اگر این عارضه به موقع تشخیص داده شود در اغلب موارد با درمانهای غیر جراحی بهبود پیدا میکند اگر درمانگر شما به این عارضه مشکوک باشد و یا علائم شما شدید نباشد درمانهای غیر جراحی شما آغاز می گردد.

    اسپیلنت و بریس ها

    پوشیدن بریس و اسپیلنت ها میتواند از خم شدن مچ دست شما در طول شب جلوگیری کرده و عصب مدیان را در حالت استراحت و بدون فشار نگه دارد.
    صاف نگه داشتن مچ فشار بر روی عصب مدیان را به طرز قابل توجهی کاهش می دهد. به همین دلیل پوشیدن اسپیلنت ها در طول روز و در زمان هایی که فعالیت های خاصی که علائم شما را بدتر می‌کنند انجام می دهید نیز توصیه می شود.

    دارو

    دارو های ضد التهاب مثل ناپروکسن و ایبو بروفن میتوانند با کاهش تورم فشار را از روی عصب مدیان بردارند.

    تغییر فعالیت ها

    نگهداشتن مچ دست در حالت خم شده برای مدت طولانی این عارضه را بدتر میکند پس اگر فعالیت خاصی که علایم شما را تشدید میکند در طول روز انجام میدهید، تغییر در میزان و شکل آنها به گونه ای که فشار را از روی مچ شما بردارند در بهبود شما بسیار موثرند.

    تمرینات

    بعضی تمرینات که می توانند فشار بر روی عصب مدیان را کاهش دهند می‌توانند در بهبود علایم این عارضه موثر باشند. گاهی تمرین های تخصصی نیز از طرف درمانگر شما توصیه میگردد.

    تزریقات

    تزریق ضد التهاب های قوی به تونل کارپال می‌تواند باعث کاهش درد و تورم گردد اگرچه تاثیر این تزریقات موقتی میباشد کاهش علایم برای اغلب بیماران خوش آیند است.

    اگر علائم شما پس از گذشت دوران درمان غیر جراحی کاهش نیابد، پزشک شما ممکن است درمان جراحی را پیشنهاد کند.
    تصمیم آغاز عمل جراحی رابطه مستقیمی با شدت علائم شما دارد. در بیمارانی که علائم بلندمدت و شدیدی مانند بیحسی و ضعف دائمی انگشتان و شست دارند، عمل جراحی برای جلوگیری از آسیب ماندگار به عصب مدیان گزینه ای اجتناب ناپذیر است.

    پروسه جراحی

    عمل جراحی سندروم تونل کارپال به (carpal tunel release) معروف است. برای عمل جراحی این عارضه دو تکنیک رایج وجود دارد اما هدف هر دو عمل جراحی برداشتن فشار بر روی عصب مدیان با نازک کردن و بریدن تاندونهای سقف تونل میباشد. این حرکت باعث افزایش فضای تونل کارپال و کاهش فشار بر عصب مدیان میشود.
    در اغلب موارد این عمل با بیهوشی کامل بیمار انجام میشود اما گاهی با بی حسی موضعی دست و آرنج نیز انجام می شود.

    تکنیک جراحی باز

    در این تکنیک جراحی پزشک شما برش کوچکی در کف دست شما ایجاد میکند سپس تاندونهای در هم تنیده سقف تونل را از همدیگر باز می کند تا با افزایش فضای تونل فشار بر عصب مدیان را کاهش دهد. به مرور زمان لیگامانها دوباره در هم تنیده خواهند شد اما فشار بر روی عصب مدیان به میزان قابل توجهی کاهش خواهد یافت.

    تکنیک جراحی اندوسکوپیک

    در این تکنیک جراحی پزشک شما در ناحیه مچ برشی اسجاد میکند و از طریق آن دوربین کوچکی را برای مشاهده فضای داخل دست و مچ به داخل برش میفرستد. چاقوی ریز و بسیار مخصوصی برای جداسازی لیگامانهای سقف تونل استفاده می شود و به همان شکل تکنیک جراحی باز لیگامان ها از یکدیگر جدا می شوند.

    نتایج این دو تکنیک جراحی یکسان خواهد بود اما مزایا و معایبی در استفاده از هر کدام از تکنیک ها وجود خواهد داشت.

    ریکاوری

    کمی پس از عمل جراحی باید به آرامی شروع به حرکت دادن دست و انگشتان کنید تا از خشکی مفاصل و مشکلات لیگامانی آن جلوگیری شود. شما باید انتظار درد تورم و خشکی در دستان تان بعد از عمل را داشته باشید که گاهی ممکن است بین چند هفته تا چند ماه طول بکشد.
    قدرت سابق گرفتن دست معمولا پس از ۲ تا ۳ ماه باز خواهد گشت اگر چه گاهی ۶ تا ۱۲ ماه نیز طول می کشد.
    بعد از عمل جراحی نیاز است برای چند هفته اسپیلت های مخصوص مچ دست را بپوشید اگرچه برای انجام فعالیت های سبک می توانید آنها را باز کنید.
    رانندگی و فعالیت های سنگین برای چند هفته بعد از عمل ممنوع است.

     

    معایب جراحی عارضه تونل کارپال

    اگرچه عوارض برای تمامی عمل های جراحی وجود دارد پزشک شما سعی می کند این عوارض را به حداقل خود برساند. موارد زیر از جمله ریسک فاکتورهای عمل جراحی تونل کارپال میباشد.

    خونریزی
    غفونت
    آسیب های شریان یا عصبی

    نتایج جراحی

    در بیشتر موارد عمل جراحی این عارضه موفقیت آمیز خواهد بود اگر چه دوره ریکاوری ممکن است تا یک سال به طول بیانجامد.
    اگر پس از دو ماه گذشته از جراحی هنوز درد زیادی حس کنید فیزیوتراپی می تواند به شما کمک شایانی بکند.
    درمان بیماران با سندروم تونل کارپال شدید و مزمن شده حتی پس از عمل جراحی نیز ممکن است نتایج مورد نظر هیچگاه به دست نیاید.
    گاهی ممکن است این عارضه پس از عمل جراحی دوباره برگردد اگرچه این اتفاق بسیار کمیاب است. در چنین شرایطی بیمار ممکن است نیاز به جراحی های بعدی داشته باشد.

    خدمات ما در عارضه سندرم تونل کارپال

    کلینیک ارتوپدی فرا مرز با بهره گیری از به روز ترین تکنولوژی های تشخیصی و درمانی روز دنیا با ساخت انواع متفاوت بریس و آتل های درمانی خدمات لازم جهت درمان عارضه سندرم تونل کارپال را به بیماران عزیز ارائه میدهد.

    مرز هایتان را جابجا کنید…

    خدمات ما / ساخت آتل های ارتوپدی دست در کلینیک ما / تماس با ما

    میانگین امتیازات ۵ از ۵
    از مجموع ۱ رای
    درمان غیر جراحی انواع عارضه های ارتوپدی با تکنولوژی اسکن و پرینت سه بعدی برای اولین بار در کلینیک ما

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *